چرا برخی از افراد از موسیقی غم انگیز لذت می برند؟
به گزارش تیم مهاجرتی ایران ESL، برخی از افراد صرفه نظر از هر گونه حالت روحی که دارند، گوش دادن به موسیقی های غم انگیز را ترجیح می دهند. شاید شما هم از این دسته افراد هستید. قطعه های کلاسیک و حزن انگیزی مثل آمرزش خوانی (Requiem) موتزارت قرن هاست که مردم را تحت تاثیر قرار می دهد. این موسیقی ها حس فقدان و غصه را در ما تداعی می نمایند.
اما لذت ما از موسیقی غم انگیز، یک تناقض است. ما همواره کوشش می کنیم تا در زندگی روزمره مان از غم و غصه دوری کنیم. بنابراین، چرا در هنر، مضامینی چون فقدان را جویا می شویم، چرا عمیقا از غم و غصه لذت می بریم و از آن استقبال می کنیم؟
این پدیده مدت هاست که محققان را سردرگم نموده است. اما اخیرا توانسته ایم اطلاعاتی درباره چگونگی لذت بردن از موسیقی به دست بیاوریم.
در یک پژوهش نو، محققان پی برده اند که چرا برخی ها بیش از دیگران از موسیقی اندوهناک لذت می برند. این طور که پیداست این موضوع به همدلی (empathy) مربوط است.
تحقیقات قبلا نشان داده است که افرادی که از تجربه های مختلف استقبال می نمایند، در کمال موسیقیایی امتیاز بالایی می گیرند، اما افراد سیستماتیک، یعنی کسانی که علاقه زیادی به الگوها، سیستم ها و قوانین دارند، معمولا موسیقی های تند مثل راک و پانک را ترجیح می دهند.
اما در خصوص موسیقی غمگین چطور؟ قطعا هیچ کس موسیقی غمگین را دوست ندارد، مگر اینکه احساسی که طی آن تجربه می گردد، برخواسته از غصه واقعی نباشد، بلکه نسخه ای از آن باشد. بر اساس، نظر سنجی های زیاد و بزرگ مقیاسی که درباره تجربه مردم هنگام گوش دادن به موسیقی غمگین اجرا شده ، می دانیم که این تجربه ها عموما در سه دسته قرار می گیرند.
برای برخی از افراد، موسیقی احساس افسوس و فقدان را عمیق تر و شدیدتر می نماید. این احساسات به تجربه ها و خاطرات شخصی مرتبط هستند. این تجربه ها لذت بخش نیستند و هیچ توضیحی برای تناقض ارایه نمی دهند.
موسیقی غم انگیز در برخی دیگر حس مالیخولیا را برمی انگیزد؛ به عنوان مثال، احساسی که در یک روز بارانی پس از باخت تیم مورد علاقه مان تجربه می کنیم.
اما عجیب ترین نوع تجربه، حس تحت تاثیر قرار گرفتن و متحول شدن است. توصیف این تجربه در قالب کلمات سخت بوده، اما اغلب اوقات عمیق و لذت بخش است. هرچند که هر کسی نمی تواند آن را تجربه کند. پس چه کسانی می توانند؟ منطقا، کسانی که به راحتی احساس همدلی می نمایند، به راحتی هم تحت تاثیر قرار می گیرند.
محققان برای آزمایش این فرضیه، روی 102 شرکت نماینده آزمایش کردند. آنها برای این افراد موسیقی غم انگیز پخش کردند. تمرکز آنها پخش موسیقی هایی بود که افراد قبلا آنها را نشنیده بودند. به این ترتیب، هرگونه عامل خارجی که بتواند بر احساس آنها تاثیر بگذارد، حذف می شد. به عبارت دیگر، محققان می خواستند واکنش عاطفی شرکت نمایندگان فقط برخواسته از موسیقی باشد و نه چیز دیگر.
محققان بعلاوه از مخاطبین خواستند تا اطلاعاتی از خودشان بدهند، از جمله اینکه معمولا چقدر در نوستالژی غرق می شوند و در حال حاضر حالت روحی، شرایط سلامت و کیفیت زندگی شان چگونه است. محققان سلیقه آنها در موسیقی را ثبت کردند و مقدار همدلی آنها را هم سنجیدند.
این موسیقی ها تجربیات متفاوتی را از حس آرامش و متحول شدن گرفته تا حس اضطراب و عصبی شدن را در افراد برانگیختند. شرکت نمایندگانی که تحت تاثیر قرار گرفته بودند تجربه حس عمیق و لذت بخش و در عین حال احساس اندوه را گزارش دادند.
محققان پی بردند کسانی که از آن قطعه های اندوه گین موسیقی لذت بردند و تحت تاثیر قرار گرفتند، امتیاز بالایی در همدلی گرفتند. برعکس آن هم رخ داد. کسانی که همدلی پایینی داشتند، از این نوع موسیقی لذت نبردند.
علاوه بر این، یافته های محققان نشان می دهد که نه تنها همدلی بالا در لذت بردن افراد از موسیقی غمناک تاثیر داشت، بلکه این افراد قادر هستند خودشان را کنترل و فاصله شان را از این فرایند حفظ نمایند.
فهم دگرگونی های عاطفی ناشی از موسیقی غم انگیز قطعا می تواند به ما یاری کند تا بتوانیم با استفاده از موسیقی به کسانی که از اختلالات عاطفی رنج می برند، یاری کنیم.
منبع: Science Alert
منبع: دیجیکالا مگ